رعشه ای از پی خیال ...

در هر لحظه و هر کجا،

یادت مرا در آغوش میکشد ...

گویی در آن لحظه ایستایی خاصی به ثانیه ها و زمان وارد می شود ...

همانند خواب، روحم از خود بیخود می شود ...

جسمم به تلاطم می افتد ...

رعشه می گیرد ...

رعشه ای از پی نیاز،

از پی خیال،

از پی پیوستن روح به روح ...

وای که اگر این خیال،...

بدون زوال با کمال همراه میشد، جسم و روحم را هر دو برایت قربانی می کردم ...

                                                                                                                  س.م.ع  --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ته نوشت :

دوستان گلم، سوء برداشت نشه ها، منظوره خاصی ازین نوشته نداشتم، فقط یه دل گویه اس و بس :)

خیزران ...

ساحل افتاده گفت: گرچه بسی زیستم،

آه،نه معلوم گشت هیچ که من کیستم!

موج زخود رفته یی، تیز خرامید و گفت:

هستم اگر می روم، گر نروم نیستم ...

----------------------------------------------------------------------------------------------

هرکه نرود، نه تنها نخواهد رسید، بل که حتما خواهد پوسید ...

دنیا، یک سفر بیش نیست، و لازمه ی سفر، به وقت بیدار شدن است...

آن که در خواب بماند و به وقت بیدار نشود، چگونه خواهد توانست همراه راهیان شود؟! ...

در موجاموج کربلا، و در کلام عاشورایی مولا حسین بن علی (ع)، چکاچک فریاد بیدارگری و بیدار باش در جای جای سخن و عمل موج می زند و بر جان می نشیند ...

امام حسین علیه السلام با قدمی صدق، سفری بلیغ را، رقم زد ... برهان خون با شوری ازلی، ابدی، سرزنده، پویا، نو به نو و تراوا، چونان یک سطر بلند آفتابی، از کعبه تا کربلا، از سجده تا قیام، و از خاک تا خدا، دوام و ادامه و استمرار داد...

التماس دعا .....