تکاپوی لحظه ها و سریال زندگی ......

 

لحظه ها شتابان از پی هم می گذرد ...

ثانیه ها و دقیقه ها ، گلهای روزها را می چینند و ماهها و سالها را درو می کنند .....

هفته به هفته منتظر ماندیم ....

و روزگار گذراندیم ....

تا ادامه سریال ها را ببینیم ....

چه سریال های دیدنی و طولانی که ناگهان تمام شدند ....

و قسمت آخر همه ناقص و سریع تمام شد ....

سریال شاهنشاهی پهلوی و قصرهای افسانه ای صدام و قصه های جومونگ !

چه وحشت ها و دلهره ها و شیرینی ها و شادی هایی که به خاطره تبدیل شدند ....

چه دوستانی که از یاد رفتند ....

و ما را از یاد بردند ....

و برخی هم هر شب در خواب هایمان حضور دارند ....

شگفتا !

چه زود صحنه عوض می شود !

چه زود صحنه پاک می شود !

هم صحنه های ماتم و عزا و هم صحنه های عروسی !

هم صحنه دلخراش و مرگبار سانحه و هم صحنه های هیجان و عشق و عاطفه !

همه پاک شدند و از یادها رفتند !

و صحنه هر روز به رنگی دگر است !

انگار نه انگار !

ما هم چنان شتابان و منتظر صحنه های بعدی سریال زندگی !

منتظر و ملتهب و غرق و سرمست لحظه ها !

و چه لحظه های دل انگیز بیهوده ای !

و لحظه های دیگری که رقص کنان تا سر چشمه خورشید می رویم ! 

یا عاشق و جویا و تشنه کام چشمه ساران زلال کوهستان در آن فراسوها ...

باید سفر کردن خطر کردن گذشتن ...

ما ورق می خوریم و برگهایمان می ریزد ....

برگ های زندگی را باید ورق زد ....

سر سبزی درخت زندگی در همین برگریزان است ....

ریشه ها در افق هایی دیگر است .....

زندگی فرصتی برای انتظار واهی نیست .....

زندگی لذت کشتن لحظه ها نیست ......

لذت زندگی در تند کردن حرکت عقربه های زمان نیست ....

زندگی فرصت ناله و اعتراض به کسی نمی دهد ....

چرا از زندگی بنالیم ؟

پیران نود ساله با احتیاط کامل از خلوت خیابان عبور می کنند ...

کفتارهای پیر هشتاد ساله در لیبی و بحرین حمام خون به راه می اندازند ....

و صد ساله ها در روسیه تازه داماد می شوند  ...

چرا از زندگی بنالیم ؟

در حالی که همگی دو دستی به آن چسبیده ایم !  

                      معمای زندگی این است !