رعشه ای از پی خیال ...

در هر لحظه و هر کجا،

یادت مرا در آغوش میکشد ...

گویی در آن لحظه ایستایی خاصی به ثانیه ها و زمان وارد می شود ...

همانند خواب، روحم از خود بیخود می شود ...

جسمم به تلاطم می افتد ...

رعشه می گیرد ...

رعشه ای از پی نیاز،

از پی خیال،

از پی پیوستن روح به روح ...

وای که اگر این خیال،...

بدون زوال با کمال همراه میشد، جسم و روحم را هر دو برایت قربانی می کردم ...

                                                                                                                  س.م.ع  --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ته نوشت :

دوستان گلم، سوء برداشت نشه ها، منظوره خاصی ازین نوشته نداشتم، فقط یه دل گویه اس و بس :)