فردا ...( دل گویه )

 

لحظه، 

فرصتی ست 

که دستهای التفات مرگ، 

به ما می سپرد... 

و فردا، 

سهم کسی است 

 که عاشق تر است... 

میترسم... 

از مسخ شدن 

و بی فردایی... 

همیشه می ترسم... 

آشتی را، 

سرودی می کنم و گلی 

پرافشان.. 

بر آستان ستیز... 

                                 س.م.ع